POR FIN É XOVES

Cando chega esta data, e, antes do solpor, as portas das casas, os coches, tractores, apeiros de traballo, barcos...enchense de esta flor amarela para alonxar os malos espíritus das nosas vidas durante todo o ano. Así a xesta, pasa a denominarse o maio

La lluvia tiene un vago secreto de ternura,

algo de soñolencia resignada y amable,

una música humilde se despierta con ella

que hace vibrar el alma dormida del paisaje.

(F.G.Lorca)

As escadinhas de F. Smith. Un bo lugar para se perder.

Lisboa que não nos deixa partir
e nos agarra para sempre...

(Lisboa e o Tejo C. Botelho)

É LUNS....

A golpe de luns chuvioso e, navegando polos mares procelosos da rede, atopeime con este cadro do pintor Ricardo Avila . Pareceume precioso .

(Foto: Internet)

Cafeciño, chinelas....non é mala idea para un día cinsento e non moi caluroso.

Pequena homenaxe á unha das primeiras revistas infantil e xuvenil, editada integramente en galego, nunha época aínda na "longa noite de pedra" ( o primeiro número saiu á rúa o 1 de xaneiro do 75) , así como a todos os homes e mulleres que a fixeron posible, en especial ao Pepe Xiráldez coa miña maior admiración.

Un pequeno agasallo visual do pintor Raul Velloso, do que son unha grande admiradora, aínda que se prodiga pouco en exposicións. Tiven a grande sorte de ver unha o verán pasado, en Baiona

(Fotos: Internet)

COMEZO

Aquí vos deixo unha mostra do que fai este home, TAPADINHAS, algún día " havemos de ir a Lisboa" para velo in situ.