Kennington
Tes que vir axiña- a mensaxe non dicía máis nada. Botoulle unha ollada ao reloxio , nunha hora escasa estou alí.
Meu dito, meu feito.
As caixas no chan , os armarios amosando impudicamente o seu baleiro e o sonriso dela querendo romperse nunha gargallada indicáronlle que volvía haber mudanza. Nesta ocasión, tanto tiñan as razóns, pero ela sempre atopaba algunha de peso, eran as tubaxes que facían ruído.
........................................
Botáronse a rir as dúas mentres o can buscaba o seu espazo nun adosado de cartón do Eroski.
Meu dito, meu feito.
As caixas no chan , os armarios amosando impudicamente o seu baleiro e o sonriso dela querendo romperse nunha gargallada indicáronlle que volvía haber mudanza. Nesta ocasión, tanto tiñan as razóns, pero ela sempre atopaba algunha de peso, eran as tubaxes que facían ruído.
........................................
Botáronse a rir as dúas mentres o can buscaba o seu espazo nun adosado de cartón do Eroski.
No hay comentarios:
Publicar un comentario