20/10/09

AS CABAZAS DO SAMAÍN


K.G.McElroy

Non entende por que chegada esta época do ano os nenos, na compaña dos seus maiores, andan á procura da cabaza máis grande e bonita para lle facer uns buratos e deixala descabezada. O medo de que fagan o mesmo con el fai que desapareza trala cesta nun intento de pasar desapercibido.
.........................................................................
Á noitiña, e moi silandeiramente, cóase na cociña. Fóra chove que dá medo.

1 comentario:

Sole dijo...

Tampoco entiendo yo esa absurda manía de agujerear las calabazas y transformarlas en absurdas cabezas huecas de mirada vacia y sonrisa forzada.
Tras los cristales estoy disfrutando de una lluvia intensa y poco corriente en estos lares. Hoy los gatiños se han quedado sin cena. A saber en que lugar han conseguido refugio.