Sentouse na terraza na única mesa que non estaba ocupada,deixou as bolsas no chan e sacou do bolso o xornal. Na mesa do lado unha parella de certa idade discutía se era mellor visitar a catedral de mañá ou despois do xantar.
Pediu unha cervexa e botoulle unha ollada por riba aos titulares do xornal: o alcalde inaugurando parques, o concelleiro de turno repetíndose... en fin, o de sempre, pensou.
Mirou o reloxo.
Conto ata dez e se non chega, lisco-díxose.
Chegou a vinte... sempre se pasaba, dándolle unha oportunidade a que aparecese.
Pagou, colleu as bolsas e marchou cunha sensación estraña na boca do estómago.
A parella do lado aínda non se puxera de acordo sobre que facer.
1 comentario:
Siempre encontramos una escusa para contar hasta veinte.
Publicar un comentario