G. Caillebotte
Comeza tódalas mañás, ás nove en punto, a ensaiar co piano. Hoxe ataca algo novo que ela non coñece . Repite, repite e repetindo ata as once que marcha para o teatro a ensaiar coa orquestra, logo irá ao conservatorio onde é profesor e tornará á noitiña, mochila no lombo e dándolle aos pedais . Asubiando en sordina busca as chaves e abre a porta. Ao pouco rato xa o ve, por entre os visillos, na cociña preparándose algo para cear. Ela, arréglase coas sobras da comida, non ten ganas de cociñar. Colle a bandexa e senta diante do televisor a ver as noticias.
Petan na porta. O pianista convídaa a cear unha pasta ao pesto- que me sae moi boa, por certo- acompañada dun bo Ribera.
................................................................
Nunca se puido resistir aos encantos dun pianista acompañado dun bo Ribera.
1 comentario:
De pianista nada, aunque tengo ciertas habilidades con los dedos.
Y ribera tengo alguno bastante bueno.
Entonces...
Publicar un comentario