R. Ladd
Na caixa, perfectamente colocadas, estaban a chamar por ela. Comprou unhas poucas e foi comendo pola rúa , estaban boísimas. Ao entrar no coche non puido resistir a tentación de penduralas nas orellas, como facía de pequena, e se mirar no espelliño. O home no coche do lado ollaba para ela cun medio sorriso nos beizos e levantaba o polegar asentindo. Ela devoltoulle o sorriso, acendeu o coche e marchou.
Non estaba mal o tipo- pensou agarrando o volante cunha man e coa outra levando á boca os pendentes-cereixas
Lembraste as cereixas, mamá?- preguntoulle o neno ao chegar ela á casa.
.......................................................
Hoxe de sobremesa tomarían amorodos.
2 comentarios:
O calor abafaba, a panda vaixaba pola estrada coma cada serán. Na curviña os agardaba coma sempre por riba dun valado a cerdeira máis fermosa......
Ainda lembrome de aquelas cereixas douradas e bermellas.
Foi a nosa nenez
Bicos
A mi las cerezas suelen durarme lo que tardo en llegar a casa.
Las pongo en un bol y me regalo un pequeño placer.
Publicar un comentario