10/5/09

TRES CAFÉS


Mañá de sábado, tres cafeiños, risas, tres mulleres que voltan a ser nenas saltando á corda na Alameda, castigadas por non parar de rir nas clases, cantando Satisfation acompañadas da tapa do pupitre de madeira, ....O reloxio impón a súa ditadura: é hora, cal Cinsentas, de voltar aos quefaceres; páganse os cafés e...ata outro sábado.
Os libros ao seu redor nin se decataron, eles teñen as súas propias historias.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola.
Me ha gustado lo que he leido y he creido entender. Ningún libro mejora las historias reales de la gente que nos rodea y nos importa.
Calle-Rua

A Curruncheira dijo...

Que ilusión me fai que estés aí, espero verte a miudo por estes pagos.
Benvida Calle-Rua.

Anónimo dijo...

Reconozco mi cafe, mis entradas torponas en la cuerda, las risas en la capilla, los pasteles... que ricos , el vino de misa..., los sabados ( todos ) en el cole castigadas ,las escapadas al Alameda, las citas en la esquina de ......donde no nos encontrabamos. Por no hablar de la mesa con dibujitos..... Me rejuvenezco. Me voy contenta. Me alegras el día. Besos.

A Curruncheira dijo...

ja,ja,ja, mesa con debuxos e limpeza rascando cos cristais, lembraste?...Non foron malas épocas...xa o creo.