CALORIÑO

E. Zasada

Preparouse un té con limón ben frío; tería que ordear o estante dos vasos pero hoxe non lle prestaba.

Co vaso nunha man e o libro na outra baixou as escaleiras ata o xardín na procura dun lugar fresquiño, atopouno baixo a maceira e alí sentou cos pés descalzos sobre a herba, encostada no tronco. A gata nunha das pólas máis altas miañou en sinal de saúdo e foi descendendo ata chegar onda ela. Acercouse delicadamente ao vaso e pasou a lingua polo cristal, estaba demasiado frío e non lle gustou; deu unhas cantas voltas ata se enroscar no regazo dela e quedarse durmida.

..................................................................................

A pesares de lle dar moita calor, non se moveu. Non era un mal atril.