29/6/09

CUNCHAS


Caracolas A. Cazorla

Escollía con moita delicadeza as máis bonitas e que mellor estaban, non había présa.De paso que daba o seu paseo despois do baño miraba entre as rochas e sobre a area o que depositara o mar na noite anterior. Sempre encontraba algunha cuncha que lle podía valer, sempre eran diferentes. Ao chegar á casa, metíaas nun tarro de cristal que comprara especialmente para elas e o tarro no baúl que tiña baixo o debuxo do capitán Hadock , ata a fin de semana en que chegaba a nena.
O primeiro que facía despois de bicar os avós era ir ver as novidades que había no baúl. Sentaba no chan e coas súas manciñas pequerrechas debullaba aqueles fantásticos tesouros unha e outra vez . Logo, con moito coidado, tornábaas de novo ao tarro e o levaba para o seu cuarto, ao lado da cama, para contemplalas antes de se durmir, mentres a avoa lle contaba unha nova historia de piratas
................................................................
Co catalexo do avó, sentada nunha rocha da praia, otea o horizonte en busca dalgún barco pirata perdido por aqueles mares.

2 comentarios:

Marisa dijo...

Canto nos lembran
os contos dos avós.
Bendita costume
a de ler cos
netos.
Parece que estou
vendo como recolle
eses tesouros na
praia para
a nena.

Gustoume o teu recuncho.

Bicos.

Cosas de todos los dias dijo...

Me encantan.
Yo tambien tengo muchas y de muchas formas distintas guardadas en una copa de cristal para que se puedan ver.
Es una costumnbre nuestra encontrar una caracola grande y ponerla sobre el oido para escuchar las olas del mar (eso dicen)
Ahora seria fabuloso, saber de historias de piratas!
Bss. Currun...
Buen final de lunes para ti!